باید بدون شانه ی تو سال ها گریست . . .

       

پاییز می رسد... و عزیزم تو نیستی                                                                       
من توی دستهای خودم زرد می شوم                                                                       
پشت چراغ قرمز هر چهارراه زمین                                                                           
یک گل فروش ِ ساده ی ِ ولگرد می شوم                                                                     
پاییز می رسد... خبری از تن تو نیست                                                                     
من با تن خودم که به جایی نمی رسم                                                                     
گاهی نفس بکش... و لبت را به من ببخش                                                                
من با لب خودم به هوایی نمی رسم                                                                     
پاییز می رسد... و چقدر دلگیر است                                                                   
وقتی کنار شانه ی من شانه ی تو نیست                                                             
پاییز می رسد... و تو هرگز نمی رسی                                                                
باید بدون شانه ی تو سال ها گریست  . . .