باید بدون شانه ی تو سال ها گریست . . .

       

پاییز می رسد... و عزیزم تو نیستی                                                                       
من توی دستهای خودم زرد می شوم                                                                       
پشت چراغ قرمز هر چهارراه زمین                                                                           
یک گل فروش ِ ساده ی ِ ولگرد می شوم                                                                     
پاییز می رسد... خبری از تن تو نیست                                                                     
من با تن خودم که به جایی نمی رسم                                                                     
گاهی نفس بکش... و لبت را به من ببخش                                                                
من با لب خودم به هوایی نمی رسم                                                                     
پاییز می رسد... و چقدر دلگیر است                                                                   
وقتی کنار شانه ی من شانه ی تو نیست                                                             
پاییز می رسد... و تو هرگز نمی رسی                                                                
باید بدون شانه ی تو سال ها گریست  . . .                                                                    

نیاز

 

نیاز به بودنت را با تمام وجود احساس کردم اما حیف که نبودی  !دستهای خالیم زنگ نبودنت را به صدا در آوردند اما حیف که نشنیدی ! 

و چه درمانده ام من که بر چون تویی تکیه کرده ام!  

که حتی معنای نگاهم را نمیفهمی !

تو را به کدامین گناهت محکوم کنم که باز هم قلبم رای به آزادیت ندهد؟
تو را به کدامین محبت نداشته سوگند دهم که نگاهم را تنها نگذاشته و دستهای محتاجم را پس نزنی؟
ماه میدرخشد و ستاره ها سوسو می زنند!  

شب رسیده و دامن سیاهش را بر سراسر گیتی گسترانیده !  

و من در تاریکی شب چشم به راه درخشش ستاره های نگاهت هستم !

دل تنگی

  

وقتی به کوچه دلم
مدام
سرک میکشی
چون بهار
- کوچه - سبزرنگ میشود
فرصتی نمانده است
به هم آغوشی تو نیاز دارم
بیا که لحظه لحظه
وقت تنگ میشود
بیا وگرنه ناگهان
بین بغض و مویه ها
و حس های ورم کردهام
جنگ میشود
تو
فاش ترین بهانه ای
برای لحظه های خوب
زمان بدون تو
چقدر شوم و زشت
و ننگ میشود
حس من
فقط یک کلام
" قسم به قدرت خدا
دلم برای دیدنت
مدام تنگ میشود 

من پدر می خواستم توضیح عرفانی بس است...۱

 

صحبت از موسی و ذوق نورانی بس است

من پدر می خواستم توضیح عرفانی بس است

روح کامل گشت من هر روز لاغر می شوم

فصل تجرید از پیکر نگهبانی بس است

گریه را مخفی نخواهم کرد زیر آستین

تیغ از رو بستند عرفان پنهانی بس است

بوسه ای بر من بدهکاری ز وقت رفتنت

پس ادا کن قرض خود را این صبر طولانی بس است

از پریشان حالیم هر قدر می دانی بس است

هر چه خوردم زخم بود زخم ...

من پدر می خواستم تو ضیح عرفانی بس است!

از روزهایم که عبور می کنی

    

از روزهایم که عبور می کنی رد پای گمشده ات را می بینم و تمام  

پیاده رو های عاشقی را می جویم تا نشانه ای از تو پیدا کنم  

اما با چشمانی خیس برگهای زردی را می جویم ! 

بعد از انتظار به تو روی پله ی غروب می نشینم  

مثل این است که سالهاست که پی تو می گردم  

 هزاران برگ زرد از تو  پیدا می کنم  

اما روزهایی که از تو گذشته اند در نگاه خیس من به خواب می روند . . .